‘Technisch geweld’ in de Nederlands-Indonesische Oorlog. Zware wapens in de periode van dekolonisatie

Abstract

In this contribution, the authors want to offer a first response to the observation that research about the use of heavy weapons in the Dutch-Indonesian War yet shows major lacunae. In order to put the Dutch deployment of this ‘indirect fire’, primarily by artillery and fighter planes, into context, the authors first examine how other military forces used heavy arms in the same period as part of regular and irregular wars. In the case of Indonesia, they analyse the use of what is also termed ‘technical violence’ in the Dutch debate and they take a closer look at the ‘Wonosari incident’. They conclude that the Dutch militaries used technical violence in similar ways as other military forces, and they question the common assumption that indirect weapons led to more casualties among non-combatants than direct violence did.

In deze bijdrage willen de auteurs een eerste reactie bieden op de constatering dat het onderzoek naar de inzet van zware wapens in de Nederlands-Indonesische Oorlog tot nog toe grote lacunes vertoont. Om de Nederlandse inzet van dit ‘indirect vuur’, voornamelijk door artillerie en gevechtsvliegtuigen, in een context te kunnen plaatsen, bekijken de auteurs eerst hoe andere strijdkrachten in dezelfde periode zware wapens gebruikten in reguliere en irreguliere oorlogen. Voor de Indonesische casus analyseren zij de toepassing van wat in het Nederlandse debat ook wel ‘technisch geweld’ is genoemd en nemen zij het ‘Wonosari-incident’ onder de loep. Zij concluderen dat de Nederlandse militairen op vergelijkbare manieren gebruikmaakten van technisch geweld als andere strijdkrachten, en plaatsen vraagtekens bij de gangbare opvatting dat indirecte wapens tot meer slachtoffers onder non-combattanten hebben geleid dan direct geweld.