Compassion and the Creation of an Affective Community in the Theatre: Vondel’s Mary Stuart, or Martyred Majesty (1646)

Abstract

Joost van den Vondel’s tragedy Mary Stuart, or Martyred Majesty (1646), written after the playwright’s conversion to Catholicism, has been read as a provocative glorification of a Catholic martyr. Kristine Steenbergh argues that the play’s emotional poetics aim at the creation of an affective community of Protestants and Catholics in the theatre. Through the contagious bodily experience of fear and compassion with the Queen of Scots, Vondel intended to school the audience’s emotions and foster religious tolerance in the context of the peace negotiations that would eventually lead to the end of the Eighty Years’ War.

This article is part of the special issue 'Batavian Phlegm?'.

Compassie en de vorming van een affectieve gemeenschap in het theater. Vondels Maria Stuart of gemartelde majesteit (1646)
Vondels tragedie Maria Stuart of gemartelde majesteit (1646) wordt vaak gelezen als een provocatieve verheerlijking van een katholieke martelares. Kristine Steenbergh laat zien dat de emotionele poëtica van het stuk erop gericht was om binnen de schouwburg een affectieve gemeenschap van protestanten en katholieken te vormen. Door de lichamelijke werking van  angst en compassie wilde Vondel de emoties van het publiek trainen om op die manier religieuze tolerantie te bevorderen in de context van de vredesbesprekingen die uiteindelijk zouden leiden tot het einde van de Tachtigjarige Oorlog.

Dit artikel maakt deel uit van het themanummer 'Batavian Phlegm?'.